Mien Limburgs landj

Limburgse teks: Ron Roemen

Leedje euver heimwieë.
Vreuger waal väöl las van gatj.
Noe neet mieër: Waat mós se heim hahaha?!

Intro
Aah, aah, aah, aah, aah, aah, aah
Aah, aah, aah, aah, aah

‘n-waekske fieëste op Mallorca
‘ch-kin de ganse waereld aan
Euverdaag meug van ‘t niekse
‘Saoves flink d’r taengenaan

‘ch-kom d’r mer neet los van, zal ‘t oeatj euvergaon?
Wo ich gaon en wo ich staon
‘ch-gaon op zeuk nao get verkeuling
‘ch-graaf mich ónger mèt get zandj
Mer mien rös kin ich neet vinje
Jóng waat is d’r aanne handj?

‘ch-kom d’r mer neet los van, zal ‘t oeatj euvergaon?
Wo ich gaon en wo ich staon

Refrein
Oh, ich haaj zoea van Limburg
‘ch-höb mien hert aan dich verpantj
Altied weer det groeat verlange
‘t-verlange nao mien Limburgs landj

‘ch-wil hie lekker gaon geniete
Toch bekruup mich ‘t geveul
Woor det water waat ich hie zeen
Mer de Roer, de Maas of Geul

‘ch-kom d’r mer neet los van, zal ‘t oeatj euvergaon?
Wo ich gaon en wo ich staon

Refrein

‘ch-verlang bao zelfs nao raenge
En nao miene wintjerjas
Toch kóm ich volgendj jaor weer trök
Höb ich van heimwieë den gèn las?

Refrein

Oh ich haaj zoea van Limburg
‘ch-höb mien hert aan dich verpantj